Ölüm Var Olsun
gecenin ipi gevşedi sesim durdu
çok söz edip az konuşacaktım karanfil kokularını döküp içime biraz ağlayacaktım gülümsedi sızlayan burnuyla geçmişim hasbıhal ettim kederli yüzümle dağlar ve dalgalı denizler menzilim bir daha uyanmak istememişim bu rüya bizim başımız sağ olsun sızısından kurtulmuş bir boşluk dolduruyor karamsarlık kabristanını dinle biraz daha biraz daha ölüm var olsun günleri başından savan bir koşuşturmaca yarışıyoruz yağan yağmurla karla ve ne güzeldi içtenliğimiz buğulanmış camları tırmalayan kediciğin bağışladığı baharla öylesine basit ki dudaklarımız biteviye sarmalın son şelalesi kalır inzivada tadı ulaşılmaz sonsuzluğun son merhalesi. |
öylesine basit ki dudaklarımız
Anılar hatıraları canlandırdıkça doğan güneşi batırmak istiyor insan... Hatta tüm güneşle...
Yine de güvercinin beyaz tüylerinde kalıyor bakışları...
Flu şiirdi
Tebriklerimle şair