Hayret alıştım yokluğuna
Saçlarını koklayamamanın kokusuzluğuna
Sanki tam iki yüz yıl oldu da
Öyle çok öyle şiddetli tütüyorsun burnumda...

Gözlerini görmeden, gözlerine görülmeden
Sarılamadan, kollarını hissedemeden
Gülüşünün tuzu biberi gamzeni öpemeden
Ölürüm zannediyordum
Can bile çekişemeden...

Alıştım yokluğuna işte
Yoksun ve hiç bir şey yok
Tadımı aldın aklımı aldın
Canımı aldın, canınsız bıraktın...

Yazamaz çizemez oldum sensizken
Daha yeni yeni toparlanır oldu kelimeler
Sen ise çok mutluymuşsun bensizken
Bekle
Bekle kulaklarına konacak en sensiz şiirler...

Ne kadar hançer vardır ki dünyada
Sayende benim sırtıma girmiş olmasın
Ne kadar şefkat vardıysa da
O kadar yüreğimden alınmasın...

Hem sendin kandıran
Hem sendin kaçan
Ahiretimize en yanlış hesabı bırakan
Tek bir tebessümüne ölüme hazır ve nazır bir adamı
Çıra tutuşturur gibi tutuşturup yakan...

Her baktığımda seni gördüm, hemde heryerde
Her an aklımdaydın hiç gitmedin senelerce
ALLAH affetsin şirkmişsin sen
Tevbe etttim durdum gecelerce...

Çok ağladım ki, biriktirsem seni boğacak kadardı
Kulluğu bilmeyen biriydim ben aklım dardı
İnşirah suresinin hatırına alındın benden
Sırtımdaki acıların ve yükün dünya kadardı...

Şimdi her zorlukla beraber olan kolaylık buldu beni
Attım içimden de, dışımdan da, gönlümden de, yüreğimden de seni
Hamd olsun RABBime, sevginin ölçüsünü öğrendim
Kurtuldum kuyumdan
Bir kervancı gelip uzattı elini...

Kervan gönderenin Kuluyum ben
Sonsuz kez tevbe olsun, bilmeden sana tapmışım
Her tekbirden sonra sen vardın
Ne kadar da ahmakmışım
Affet Ey Merhametliler Merhametlisi ALLAH azze ve celle
Sevmeseydin beni yanılıpta yanmıştım
Kurtarmasaydın eğer
Hak edipte yanmıştım...



21 Şubat 2018
Çarşamba

M.Y.B