Empati...

Veda edeli ne çok oldu,
En sevdiğim şehre ve sana.
Şimdi kavuşalım desem,
Bilirim!
İki damla göz yaşı bırakıp gelemezsin.

Zaman seni de beni de çok yordu,
On yedi yaşımdaki heyecanlı duygulardan,
Tutsak anlara ne ara geldik bilmiyorum.
Uzaklar ne sana yaradı,
Ne de bana...

Bilinmezlikler rıhtımında beklerken,
Her gece aynı kabusu görüyorum.
Oysa beklenen öyle miydi?
Nisan yağmurlarında koştururken,
Seninle ne büyük hayaller kurmuştuk.

Geleceğin tabusu bambaşkaymış,
Kırk haramiler gönlümün gezginini esir aldı.
Şimdi şehir şehir dolaşıyorum,
Seninle yaşadığım anları bulamıyorum.
Şimdi gel desem!
Bilirim,
Koca bir ah çekersin,
Yine gelemezsin.

Sevmek bazen gitmekmiş,
Bazen de beklemek...
Bizim payımıza gitmek düştü.
Şimdi gel desen!
Koca bir ah çekerim.
Gelemem.