KARANLIKLAR
KARANLIKLAR
Gün batıp ay bulutlar ardına çekilir gülüm kararır yer gök havam kararır benim kararır kainat gülüm o an bir yalnızlık dehlizinde ürperir tenim içimin karanlığı sen aydınlığı sen olursun gülüm sorarım kendime bazen ya olmasaydı geceler geceler olmasaydı gülüm nasıl özlerdim seni nasıl kavga ederdim yastığımla gülüm bitap düşüp yorulduğumda nasıl sarılırdım karanlık sonrası aydınlığına nasıl umut derdim sen diye maviye gülüm nasıl dilekler tutardım başucumdan kayıp da giden yıldızlara nasıl merhamet dilerdim bulutlardan bir tufeyli tebessümü nasıl kondururdum dudaklarıma gülüm kim dinlerdi sana dair düşlerimi kim örterdi karanlıklar olmasa özlemlerimi gülüm kim Efkan ÖTGÜN |