GÜNÜ DÜŞLEYEREK KAVRIYORUM
GÜNÜ DÜŞLEYEREK KAVRIYORUM
Havalar gayet güzel soğuk da değil ne zaman uzaklaşsam senden çok üşüyorum sevgili zangır zangır titreme sonrası üşümüş olsa da tenim düşleyerek kavrıyorum ellerini o an inanılmaz bir duygu sevgin anlayışın hoşgörün sararak bedenimi ısıtıyor yüreğimi haddizatında bir uçurumdan aşağı düşmüş iki can sen ve ben çıkmaya çalışırken inançla çatlak bir testiyle su taşıyor gibiyiz mutluluk neyimize demeden mutsuz bir coğrafyada aşka sevgiye giydirilmemiş don biçiyoruz öyle ya umursamadan mutsuzluğu şiar edinmiş yadları hırsız albatroslar gibi mutluluktan payımıza düşeni aliyor aşka tutsak kumrular gibi kahkahalarla çocuksu duygularla yaşıyoruz ve derken ayrılık vakti yine boynu bükük akşamın koynuna girerken Allah’a emanet ederek seni elimde ellerin olmadan yalnızlığıma dönüyor ve sensizliği baldıran gibi soluyorum on dokuz saat de bir günü ancak toparlıyorum Efkan ÖTGÜN |