Beyza'nın Kadınıİndirime girmiş eşyaların kalanı ruhum Senden sonra, Kelepir fiyata kendimi satıyorum her sabah aynalara Bunca sır beni taşımaz Sen nasıl nefes alırsın a kadın, Yalnızlığın kambur sırtında? Düş/ün, Kahve telvelerine dökülmüş, Yüzüne böylesine acımasızca Zamanın hangi vakti üşüşmüş? Kim boyamış kızıla Gözünden akan saydamı? Anı biriktirip, insan silmişsin Söyle, Yalan mı? Be hey Beyza’nın kadını, Soy bahanelerini, Ebele gerçekleri sırlı camlardan artık Her öldürdüğün düş, Yüzünde bir çizik Sana da, Nefes alan cesetlerine de yazık... Nefret gözleri kör eder, Zaman hayatına gol atar da gider Ebelenir tüm doğru bildiklerin, Ebelenir sesi olmayan gölgeler Her hayal kırıklığı Gençliğini törpüler Uyan Beyza’nın kadını, Uyan! Gidenler bir daha hiç Dönmeyecekler! Elif SEZGİN |
Zaman hayatına gol atar da gider
Ebelenir tüm doğru bildiklerin,
Ebelenir sesi olmayan gölgeler
Her hayal kırıklığı
Gençliğini törpüler
Uyan Beyza’nın kadını,
Uyan!
Gidenler bir daha hiç
Dönmeyecekler!
GİDENLER GERİ DÖNMEYECEKLER.EVET...KUTLUYORUM KALEMİNİZİ DE YÜREĞİNİZİ DE...ŞİİR ÇOK GÜZELDİ.TEŞEKKÜRLER...