İnsanın içine haşarat kaçmış
kimi yılan kimi çıyan kimi akrepten farksız
biri kuzu biri bülbül biri güvercin
birisi çakala benzer biriktirmiş içine nefret kin

Sevgiyi alamazlar
güvenleri yoktur sevgine inanamazlar
kalpleri taştan serttir yumuşamazlar
sanki aslan sanki kaplan leopar sansar

Sevmeyi bilmezler
bir defacık yüzüne gülmezler
seni de gülmez eder güldürmezler
belki piton belki kobra belki engereğe benzerler

Bunların içine düşmanlık kaçmış
yumuşaklıktan anlamazlar
ağlasan acımazlar
altın lira versen kucaklamazlar

Bunların içine intikam kaçmış
hatanı kusurunu arar bulurlar
seni doğduğuna pişman edendir bunlar
onlar hep en iyi en haklı en doğrudurlar

Bunların içine kötü söz kaçmış
her lafın başında aptal beyinsiz derler sana
her gün duya duya inanırsın öyle olduğuna
kaçamazsın kurtulamazsın vah sana vahlar sana

Bunların içine tilki kaçmış
kurnazlık yalan dolan iftira onlarda
bırakır gider seni en zorlandığın anlarda
seni yalnızlaştırır kalırsın gözyaşlarının girdabında

Bunların içine akbaba kaçmış
sözleriyle delik deşik eder seni
kurutur damarını kanını kemiğini iliğini
yedirmez bir kerecik tatlı yemeğini o yer seni

İnsanın içine hadsizlik kaçmış
hayatın hakkında söz sahibidir
sana olur olmaz fikirler verir
zannedersin tek düşüncesi senin iyiliğindir

Bazısı çok meraklıdır önce dostça yaklaşır
ustalıkla ağzından sırlarını kolayca alır
işte onlar daha sonra bir bir başa kakılır
geriye kalan sadece koskocaman pişmanlıktır

Bir tür insanın içine iki yüzlülük kaçmış
başkalarına güldür sana dikendir
kalbine şüphe tohumları ekendir
iyi görünümü altında sakladığı kindir

Anlatsan hiç kimse inanmaz sana
ve hatta ikna olurlar tümüyle inanarak ona
seni günah keçisi yapar üzüntünden kahrolursun
başkalarının gözünde de rezil kepaze olursun

Usta yalancıdır bunlar narsist ve manipülatifdirler
gashlighting uygular sana kendinden şüpheye düşürürler
hayattan koparır enerjini emer öfkelendirirler
ardından iğrençsin yaratıksın defol git derler

Sözlerine söz yetmez bu insanların
kapıya bacaya konulmaz cinsinden fakat en yakınların
çaresizce inlersin duyulmaz feryatların
dıştan bakan anlamaz der ki ne güzel senin şartların

Bu öyle bir derttir ki kimseyle paylaşılmaz
delirecek gibi bunalırsın sana kimse inanmaz
öyle güzel rol yapar ki kimse ona leke kondurmaz
başın uyuşur elin ayağın boşanır gözlerin kurumaz

Kurt gibi kemirir beynini
hiç istifini bozmaz yürütür lafla peynir gemisini
en iyi en üstün en haklı en akıllı görür kendisini
kursağında bırakır en masum en insanca hevesini

İnsanın içine kötülük kaçmış
kötülüğe doymazmış sanki ezelden açmış
iyilikle davranmak fayda vermez
sen de olursun en sonunda kavgacı ve yüzü gülmez

İnsanlık var oldukça kötülük de var olacak
iyilik galip gelse keşke sonumuz ne olacak
kim bilir bu gidişle kaç insan daha telef olacak
kötünün yaptığı yanına mı kalacak

Elin kolun bağlı gibi beklersin
konuşabilmek anlaşabilmek istersin
dilinin ucunda hep yarıda kalır uçurduğun hecelerin
duysun diye yükselttikçe bağıran insan haline gelirsin

İğrençsin der ben iğrenç miyim dersin
beyinsizsin der doğru olabilir mi dersin
beceriksizsin dediği zaman beceriksizleşirsin
sen sen değilsindir artık onun güdümündesin

Çözüm nedir diye çarelere başvurulur
en yakınındakilere danışılır sorulur
ya bu konu benim uzmanlık alanım değil derler
yahut meydan verme yanına varma küs konuşma derler

Hayatının en büyük sınavıdır bir narsistle aynı evde yaşamak
her gün kendi ellerinle kendi can evini tırnağınla kazımak
belki de tek çözüm gibidir bir kağıda içindeki duyguları aktarmak
işte bu yüzdendir gecenin kucağına oturup şiirler yazmak...




Gülhan Çeliktaş