GÖNÜL NE YAPSIN
Sevdanın kaynağı, kurumuş ise
Akmayan selleri, gönül ne yapsın Gözlerini hasret, bürümüş ise Yakmayan çölleri, gönül ne yapsın Aynı olmalıdır, insan özüyle Bağlana bilmeli, her dem sözüyle Tertemiz duyguyla, gönül gözüyle Bakmayan kulları, gönül ne yapsın Coşup ta şarkılar, söylerken diller Her türden çiçeği, dererken eller Akşam da, seherde, eserken yeller Kokmayan gülleri, gönül ne yapsın Mevlâ’dır insanı, sarıp kuşatan Önüne her türden, nimet döşeten Diğer yandan, aynı şeyi, yaşatan Bıkmayan yılları, gönül ne yapsın insanım diyorsa, olmalı övgü Ahşapı sanata, döndürür ivgi Şu nifak yerine, yollara sevgi Ekmeyen elleri, gönül ne yapsın Yakışır çoğuna, sürmeler gözde Sevdadan iz vardır, her bir avazda Küçük bir mutluluk, oluşsun yüzde Çıkmayan yolları, gönül ne yapsın Lüzumsuz sazında, kulak ver sese Ümit bağlanır mı, dağılan sise Mutluluğun elden, gidiyor ise Bükmeyen kolları, gönül ne yapsın Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |