DÖNGÜ
Bir mezarın yanında bulmuşlar seni.
Yeni filizlenmişsin, Kökün kendinden derin… Can çekmişsin ölüsünden, hayatta kalanın; Can vermişsin bir ölümlünün hevesinden. Bir saksıda bulmuşlar seni Kokun güzelden hızla uzaklaşmış Bir lokmada yutuvermiş başını bir koca böcek Geride kalanın çöp kutusunu boylamış… Bir çatıda bulmuşlar seni Kedi parçalamış takılı kaldığın gaganın kuşunu Uçabiliyor musun diye dürtmüşler, Büyüksün diye korkmuşlar, Atmışlar toprağa, bir taş alıp ezmişler. Bir gölgede bulmuşlar seni Kolun kırık, bacakların zayi, Karnından sızan canından mayi, Hemen oracıkta bölüşüvermişler bedenini kardeş payı Parçaların karıncaların akşam tayını… Bir adamın üstünde bulmuşlar seni Tırmanıp dağ gibi, çıkmışsın ense denen zirveye. Yaşasın demişsin, iyi ki yaşıyorum… Tam o vakit, bir zelzele olmuş, Devrilivermiş kan içinde beden olduğu yere. Karışıvermiş yer, gök, Toprak üstü her şey girivermiş içine Önce adam teslim etmiş, Çok sonra sıra sana gelmiş. Tüh, demişsin. Yine durmadı durduğu yerde… Bir mezarın yanında bulmuşlar seni Yeni filizlenmişsin, Kökün kendinden derin… 29.01.2022 |