tirbüşonvari karalamalar 7
hiç anlamadın
düşlerine uykularımı veresiye saydığım geceler bunlar cümle cümle bezdiriyor renklerle duygular koyulaştığında tanıdık yüzün de yok oluyor, yırtıyorum resmini hiç yerinden hani ceplerimde martı sesi getirdiğim gün çektirdiğimiz soluğun kadar eskiyor anılarım arz’ımda kanayan bir şey olmalı yoksa nasıl uzaklaşır sevgili bir görüntüden.. formatı atılmış bir hayatın ortasındayım.. yalnızlık kadar değil.. yalnızım.. syrus |
farklı... hoş