menekşe-II
Şu ‘an’dan ibaret değilsin elbet
Maziyi söyleyen dünsün menekşe Ne kadar kararsa asumanımız Her zaman aydınlık günsün menekşe Ne riya, ne yalan yoktur sözünde Dürüstlük herc ü merc olmuş özünde Belki bir ahunun güzel yüzünde Farkında olunan “ben”sin menekşe Cismin gurbet ilde, gönülde sıla Yalnızlık duygusu, vermez fasıla Acizdir aslında her bir pusula Hedefi gösteren yönsün menekşe Bağlarda, bahçede görülen sensin Çiçekler içinde övülen sensin Hayalde, rüyada, gönülde sensin En “güzel surette” tensin menekşe Sükûti’ye bakma, konuşup durur Zararı dokunmaz hep seni korur Vakit senle geçer, an sende erir Bütün gönüllerde sensin menekşe |