Meçhûl değil mahiyetim âlime
Tasvirimi karla çizer kış benim
Bakmayın siz bu çelimsiz hâlime
Dostum olur ecel denen kuş benim

Öç vaktinde otağ kurdum sıratta
Kaçmak da boş, gelmem diye inatta
Mimikleri maskelenmiş suratta
Korku benim, hüzün benim, yaş benim.

Emredince "Ol!" deyince olduran
Benim benzi, gül çehreyi solduran
Yüreklere kor ateşi dolduran
Rüyaları kâbus eden düş benim

Telaş başlar uğradığım adreste
Korkular da ölüm kokar nefes de
Akledene ibret vardır bu derste
Can alışım işkenceye eş benim

Şirk koşsa da hevâsına din diyen
Eyvah çeker ben gelince "ben" diyen
"Her şey"leri "hiç" edince "kûn" diyen
Karun’ların avcundaki boş benim

Düşünün bir; okundukça her salâ
Ne anlatır çevresi boş musalla?
Ne yorulmak bilirim ne fasıla
İmzam olur mezardaki taş benim

Mecit Aktürk