KUYRUK
Eskiden varmış...
Nesiller önce.... Bazen insanlar beni delirtip fikrim insanlıktan çıktığında sızlıyor kuyruğumun yeri, Bir ince ciyaklıyorum biri kuyruğuma basıp ezmiş gibi... Ama çok olmuyor şükür, Arkama baka baka yürüyorum. "Muhteşem-si" varlığımla heybetle gülümsüyorum. canına okuduğum-canıma okuyan dünyaya karşı. Bu yüzden yazılı-yazısız, tabii ki edepsiz ve hayasız, olabildiğince normal tüm belalar vuruyor alnımın çatısından Sendeliyorum, Düşüyorum. Bacağım seğiriyor. Nefesim kalbime fazla geliyor. Ama düşürmüyorum kuyruğumu, Ben yatay, o dik ölüyor. Bence, kötücül canavarlar bilmiyor beni bu dünyadan silmeyi. Beni alnımdan, kalbimden değil Kuyruğumdan vurmalılar. 05.01.2022 |
tabii ki edepsiz ve hayasız,
olabildiğince normal
tüm belalar vuruyor alnımın çatısından
Harika ifadelerle, harika bir şiirdi.