Karanlık
Karanlıkta bir şuur
Huzurda ölüm olur kıyafeti Nur ışığıyla Neresinden yâkayım Yaprak hışırtısını Elim elimde geçirmişken ihanetin Ceviz kadar gamzenin Bir bilmecesiyim Merak etme beni gözümden Bir parmak da sen at Cevabında gönlünle yoğur beni En çok bulutları seyredalmak için Bir mirhem beklerim Mum odur ki elimi yaksın Ama bütün mumlar gözümü yakar Sana sırdır diye Vaveylâ çıkarır güneş Var mıdır ki bu kadar yeter Eline sıcakken vurma elmasına Dilinle kırma selamımı sana Kalbim üşür donakalırım Neresi yâ hu Bu şehrin kuşlarında Mevsim eylülü geçmişken... |