YETER Kİ OLDUĞUN GİBİ GÖRÜNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Boyutsuz bir izlek olacağını düşündüm aşkın ve hiç mi hiç aşina olmadığım kadar aş erdim bir ömür aşka… Ayracı idi yalnızlığın yazılmamış tüm şiirler. Aşkın aksayan ayağı ve de özlem ve aşüfte gölgeler Haristi kimi zaman mevsim Belki de habis bir ur gibi turladığım evren Gayri safi milli hasılası ölü gülüşlerin Memlekete sevdalı bir neferdim Sönmek bilmeyen feri yalnızlığın Simli isyanlarında şehrin Bazen mikado çöpleri gibi duygularımın Ayrıştığı… Zemheride mahsur kalmış gülüşlerin Bazense posta koyduğum bir serzeniş Ay yüzlü semanın Hoşlukla sefasını sürdüğüm hayatın Tabiri caizse nal topladığım Sevginin peşine düşüp de çamura bulandığım Oysaki anamın ak sütü gibi helaldi varlığım ve doğrularım… Süt liman bir ömür olsa da dileğim Dillendiremediğim kadar sevdalı idim hayata Zemherilerde defalarca solup açtığım Zafiyet yüklü bir benlik değil asla Zekâ küpü olsam ne ki Tamamlayamadığım kadar da devasa bir bulmaca Adına hayat denen Koridorları bazen loş bazen tenha Tebessümler ektiğim duvarları yalnızlığın Geride kalsa da kalmasa da hoş bir seda. Semanın yıldızıydım madem Sinemde yanıp sönen ışıklar Mehtabın albenisi Melankoli dolu olsa bile yüreğin hası en temizi Şüheda dünün küllerinde saklı Binlerce acı binlerce anı Şahlanan mazinin semazen etekleri Dolup doluşturduğum yüreğe Varsa yoksa aşkın kıblesi Şatafatlı bir yalnızlığa onay verense Tanrı. Aşkı layığıyla yaşamanın meali Kırağı çalan günden Kar yağan tepelerinden şehrin Geride kalan sisli bir hayal Belki de hayal dolu bir ömür Sancılı bazense sanrılı Sevdalı yüreğin olmaz mı maruzatı? Sadece aşk… Sadece inanç ve umut. Sayacı kırık olsa da yüreğin Solmadan gün ve ömür Sığamadığım kadar yere göğe Bir maruzatım var ya da yok Açlık ne ki ruh tok olduktan sonra? Ve işte semiren yüreğim ve gözyaşı İle çağladığım dere yatağı sevdanın, mevsimin Sarf ettiğim binlerce sözcük ne ki Sığdıktan sonra koca kâinat yüreğe Elbet sevgidir kıblesi ömrün ve evrenin Sevmeye gör, sen? Yeter ki olduğun gibi de görün… |
Solmadan gün ve ömür
Sığamadığım kadar yere göğe
Bir maruzatım var ya da yok
Açlık ne ki ruh tok olduktan sonra?
Ve işte semiren yüreğim ve gözyaşı
İle çağladığım dere yatağı sevdanın, mevsimin
Sarf ettiğim binlerce sözcük ne ki
Sığdıktan sonra koca kâinat yüreğe
Elbet sevgidir kıblesi ömrün ve evrenin
Sevmeye gör, sen?
Yeter ki olduğun gibi de görün…
Çok anlamlıydı bu kıtası benim için yüreğine sağlık arkadaşım sevgilerimle...