Yalnızlık alametibu serinlik ürpertisi kanıksanmış sarhoşluk sarılır yüreğin titrek kirpikleri salınan gölgelere sür şefkatli gülüşleri incinen gamzelere üşür dar aralıkta yanaklar düşerken gecenin sığlıklarına ayrılık çekilir kor aralığa üşüyen eller tenhalığın izinde sürüklenen yağmurlar inme toprağa çalarken nur yüzünü karanlığa ay gök susar kustuğuna kamçı şaplağı kırmızılıkta döker nar çiçeğini aşk olmalı emziren köklerini yalnızlık alameti Sude Nur Haylazca |