Merhaba sevgili usta
hep geriden geliyorum şiir'lerine- hızına yetişmek ne mümkün
sanırım bu olması gereken bir durum
olsun ben şiir'lerinden almam gerekeni alıyorumya
Sevgiyle Dostça kal..

Şiirini okurken o kadar rahat bir anlatım uslubu yakaladım ki üstad bu kaleminin gücünden olsa gerek, sanki sevgili karşımda ve duygularımı ona anlatıyorum, o heyecanı yakalatıyorsun okuyucuya. Kalemin hiç susmasın üstad. Selam ve saygıyla

Özüm, Gözüm, Gülüm, Sözüm, işte hepsi sonuçta 'Öz' Sen.
Şimdilerde isyanımız var geleceğimiz yok, insanlar insalcıllığı kaybetmiş, politikacılar söyler durmuş politik kendine diye...
Evet bu dört sözcüğün yaşam felsefemizi çepe-çevre sardığını unuturmuşuz. Şiir, yaşama, doymuş.
Bizler bu dizeleri sonu kadar okuyamayız belki ama okumaya çalışabiliriz, bunun için, yaşam ve geleceklerimiz için.
Özüm(Ben), Gözüm(Dost), Gülüm(Sevdam), Sözüm(Sen)...
Yaşamın çok basit açılımı gibi gözüyor ama yaşamlarımızı bunlarla var-ediyoruz.

İnsanı dimdik, yıkılmaz ve yaşamını onurlandırabilen bir -Şiirdi-

Elinize, Emeğinize, Kaleminize sağlık Hocam.

Şair; takıntısız, tükenmez, laf götürmez,
İnsana bandırır şiirini, Şaire, ihanet etmez!
Şair’se!

Değilse, bana ne!!!

insandır insanın kaynağı ..

çok güzeldi Müjdat, sevgilerimle ...

Özüm, Seni bilirim, el kadar filen gönlünce dolmadı,
Gözüm, Bana emanet edilmiş sağlam yaşam olmadı,
Gülüm, Derdiğin o gül vazoda hep, bak, taptaze, hiç solmadı,
Sözüm, İnsana dönük kalemim şairime/şiirime ihanet etmez!

Sevgili Müjdat!
Okurken gayriihtiyari heyecanlandım.
Ancak Müjdat Eraslan'ın yazacağı özgün biçimsel güzelliği ve estetiği dışında
beklentilerimizin gerçekleşmediği ana bunun yanında
umutlarımızın ve güllerimizin asla solmadığı bir şiirdi
Şiir böyledir işte solmayan bir güldür

Sayfana taşıdığın bu başarını candan kutluyorum

sevgilerimle

Bana emanet edilmiş sağlam yaşam olmadı,
Bana emanet edilmiş hiçbir sanal yaşam bile olmadı
Bana emanet edilmiş banal yaşam bile asla olmadı.

Özüm, Seni bilirim…
Gözüm, Bana emanet…
Gülüm, Derdiğin Geldiğin Sevdiğin…
Sözüm, İnsana dönük kalemim şairine ihanet etmez!
---------------------------------------------------------------
USTA KALEMİ
NASIL KARALARSA KARALASIN VURUYOR TA ORTA YERİNDEN
İNCİTMEDEN ULAŞTIRIYORVERİYOR DERS VERİR GİBİ
ONURLU DİMDİK ŞAİİRİN ELLERİ BASIYIYOR MÜHÜRÜNÜ...

şiire ihanet etmeyen bir kalem
asıl olan ve doğru kalan..

tebriklerimle


Saygılarımla.

Ey gözüm şairim.

Bak!
Kokla! O gül… Vazoda…
Yaşa! O gün…Orada…
Ör! O yün… Burada…
Onur, namus. işte kalem; Kalem!
Şair; takıntısız, tükenmez, laf götürmez,
İnsana bandırır şiirini, Şaire, ihanet etmez!
Şair’se!

Değilse, bana ne!!!

.....ne güzel şiir böyle şiir sayfalarına ışık oldun aktın
........kutlarım seamlar

Doğaçla Şairim, Derken…!


Özüm, Seni bilirim, el kadar filen gönlünce dolmadı,
Gözüm, Bana emanet edilmiş sağlam yaşam olmadı,
Gülüm, Derdiğin o gül vazoda hep, bak, taptaze, hiç solmadı,
Sözüm, İnsana dönük kalemim şairime/şiirime ihanet etmez!

Özüm, Seni bilirim, yoksulluğun dinmedi, çilen katlandı
Gözüm, Bana emanet edilmiş hiçbir sanal yaşam bile olmadı
Gülüm, Geldiğin o gün orada, bak, arsız özlem hiç doymadı
Sözüm, İnsana dönük kalemim şairine/şiirine ihanet etmez

Özüm, Seni bilirim, yatağında gebeydin, tavan üstüne damladı,
Gözüm, Bana emanet edilmiş banal yaşam bile asla olmadı,
Gülüm, Sevdiğin o yün, şişi burada, bak, tek ilmeğin kalmadı,
Sözüm, İnsana dönük kalemim şaire/şiire ihanet etmez.

Seni bilirim, el kadar filen gönlünce dolmadı,
Seni bilirim, yoksulluğun dinmedi, çilen katlandı
Seni bilirim, yatağında gebeydin, tavan üstüne damladı,

Derdiğin o gül vazoda hala, bak, taptaze, hiç solmadı,
Geldiğin o gün orda işte, bak, arsız özlem hiç doymadı
Sevdiğin o yün, işte şişi burada, tek ilmeğin kalmadı.

Bana emanet edilmiş sağlam yaşam olmadı,
Bana emanet edilmiş hiçbir sanal yaşam bile olmadı
Bana emanet edilmiş banal yaşam bile asla olmadı.

Özüm, Seni bilirim…
Gözüm, Bana emanet…
Gülüm, Derdiğin Geldiğin Sevdiğin…
Sözüm, İnsana dönük kalemim şairine ihanet etmez!

Bak!
Kokla! O gül… Vazoda…
Yaşa! O gün…Orada…
Ör! O yün… Burada…
Onur, namus. işte kalem; Kalem!
Şair; takıntısız, tükenmez, laf götürmez,
İnsana bandırır şiirini, Şaire, ihanet etmez!
Şair’se!

Değilse, bana ne!!!

Kalbe saplanan bir kurşun kadar soğuk bir şiir okudum.Ölümün soğuk yüzünü hatırlattı bana.Allah'a emanet,daim ol üstad...