EY İSTANBUL
Dalgın gözlerle seyrettim boğazı
Yıl bin dokuz yüz yetmiş beş Bu kente ilk adımımı atışım Sanki dün gibi Zaman su gibi akıp gidiyor Pamuk ipliğine bağlı herşey Çok şeyler aldı bu istanbul benden Sahil boyunca Dalgalar kavga ediyor martılarla Sensizlikten önceki son ezgiler Bu karsnlık sokakların Alıyor yine intikamını Ey İstanbul ben yine sessiz kalıyorum Kapatıp gözlerimi usul usul Maziyi hatırlıyorum Bir gün senden ayrıldığımda Beni sana sorarlarsa Denize aşıktı,gitti karadenize dersin Kabus sanıp uyanma sakın Bir gün,bir gece Düşlerim, gördüklerin gerçek olacak Bak hava karardı yine geldi gece Sanada hiç güven olmıyor Ansızın,kapattı gökyüzü kendini aydınlığa Çok anılarımız oldu seninle Sen yenide acıtma benim yüreğimi Ağlamasın gözlerim Yalnızlığımdan Ay ışığının haberi olmasın, Ben yalnızlığımı paylaşacağım Sen olmasanda yanımda Ben yine seninle olacağım Çünki,sende yaşadığım anılarım Yıldızlarım, ay ışığım var benim… 🐋🐋🐋🐋 |
Ah İstanbul’um sen ne çok aşklara sevdalara tanık olmuşsundur biliyormusun ? Kimi kavuştu,kimi ayrıldı küllenmeyen yangınlarda hala!
Tebrikler şair ...