Kar taneleri düşüyordu bu sabah sokağımıza
Üşüyordu ve ürküyordu küçük yüreği
Kanatları yorgunluktan bitap bi halde
Sanki ağlıyordu
Camdaki küçük serçe
Gözlerinde masum bir bakış vardı
Göz kapakları yavaş yavaş kapanıyor
Ayaklarıda artık soğuktan tutmuyordu
Bu yaşamakmı dercesine
Sanki insanlığı sorguluyordu
Camdaki küçük serçe
Ne kadarda acımasızdı hayat
Bir tarafta lüks yaşam
Diğer tarafta ise adeta ölüyordu insan
İçimde bir rüzgar esmeye başladı o an
Göz yaşlarım yanaklarımı ısıtıyordu
Ve hayat sanki o bakışkara hapsolmuş
Adete durmuştu zaman
Artık bir adım daha yaklaşmıştı hazin sona
Camdaki küçük serçe
İçimden ılık ılık bir kan akıyordu sanki
Ayak parmaklarıma
Sırtımdan bir bıçak saplanmışdı o an
Nefesim kesiliyordu adeta
Gözlerim gözlerinde takılı kaldı
Ve bir an yıkıldı beyaz karlar üzerine
Cansız bir şekilde
Camdaki küçük serçe
Ne kadarda seslensemde duymadı kimse
Ruhum artık bedenimi terk etmiş
Teslim olmuştu dünyanın en gerçeğine.

Erkan ŞEREMET