Usta işi sokakta ekmeğim,
Yaşlı gözlerine dolduracağım umutları,
Gün göğermiş, sarışın bir yolculuktu hayat,
Ben her satırda bir yalnızlıkla bin çoğul üretiyorum sende
Benim düşlerim bir de gerçekti nihayetinde
Usta bir yaşam da çiçeklenmiş gözlerimde,
Gözlerimi avut da bir daha uyansın bulutlara.

Kalemin aşkına susamışım, bir de öyle bitkin bir parmak...
Bakasım gelmiyor ardından,
Çünkü susamaktan yoruldum her güz bitiği solgunluğunda,
Nasıl söylesem sana nasıl,
Günleri ölüp ölüp dirilten bir çağlayan geçiyor ha bire,
Belki çorak bakışlara dikilmiş bir umuttun dudağımda,
Aşk yaşamak karşılıksız bensiz sensiz yaşamak ölü bir zamanı,
Oysa her gün yeni baştan delirten bir kavga var saçlarıma inat.

Usta işi bir daktilonun yokluğunda aradım, bıkmayan bir alevdin sanki,
Köylerden bir kır kokusu düşüyor annemin saçlarına,
Babam bir traktörün rüzgarında savruluyor düşlerime,
Ne zaman gelsek aslında her gittiğimiz gelir aklıma,

Sulara bıraktım bir balık gibi kendimi,
Kendimi saymasam diyorum
Çocuk mu olsanız sokaklarda cıvıl cıvıl,
Adam, kendine aldırmıyor yoksul gözlerine adanmış boşlukta,
Kadınsa bir hengame içinde yaşıyor günleri
Kendimi saymasam herkes saygınlığında yaşamalı diyorum,
Masum yüzünde çocuğun bir bütün oluyor geleceğim,
Senin usta dişi haykırışını hatırlıyorum son kez,
Ne zaman ellerim ben olmadan doğsa o toza karışmış bütün çocuk saçlarında,
İşte o zaman tanımasam da olur beni,
Hayat doğdu battı , biliyorum ki her gün gelir geri.