GÜZ YALNIZLIĞI
poyraz esiyor
hava buz kesiği martıların gölgesi düşüyor Üskidar’a Üsküdar çok kalabalık arayıp vurdu beni güz güneşi dudakları çatlatan yalnızlık üşütüyor daha çok sis dalgası denizin kokusu rüzgarın acımasızlığı ruhumu hançerliyor yitirdiğim sevinçler inliyordu salacak boyu kız kulesi deniz feneri karşıda yarımada bugün Üsküdar benimle ayakta yeşil mavi sahil ağaç ağaç caddeler insan insan mutluluklar yığınla hikayeleriyle insanlar kaldırımlarla yürüyorum ben de dinlemekte güzel hem kendimi hem hayattan sesleri sebep sonuç olup bitenleri düşünüyorum gün boyu saatlerce içinden çıkmak zor çaresiz kalıyorum iskeleye çıktı yolum bir vapurun homurtusu iskeleye akan kalabalık güz soğuğu durmak bilmez devam eden bir canlılık bense ölümcül yalnızlık yol biter Üsküdar bitmez.... 01.11.2021 / üsküdar mustafa kaya |