Sanki dünya dönmeyi unutmuştu
Kanadı kırıktı sevda kuşunun
Özgürlük karlı dağlar ardında
Umudun kelebekleri kanatsız kalmıştı
o gün
Sen yolunu çizmiş
Ben kaderime küsmüştüm


O gündü
Senli sevdaları yolculayıp
Senli şarkıları susturup
Yeni bir masalın doğumu başlamıştı
Kalemimin karasından kağıdın beyazına


İçimde varlıkla yokluğun savaşı
Eprimiş hasretlerimi
Kristal kırgınlıklarımı
Bir siyah lalenin yapraklarına gizledim
Kalbimdeki uçurtmanın ipini saldım
Uçuk bir aşk rüzgârıyla
Mavilere doğru


Kış mevsimi düş mevsimi artık
Hüzünlerimi yağmur suları aldı gitti
İçimde titrek yapraklı gelincikler
Hayatın resmini yeniden çizdim
Yeni çıktığım aşk yolunda
Vuslat notalı adımlarımın sesi


Ve gün o gün
Zayi ilanlarından sildim ismimi
Ellerim sol göğsümün üstünde
Pembe aşk yelkenlisinin yolcusuyum
Gökkuşağı diyarlarda atıyor artık kalbimin sesi


Türküler ahımızdı ya hani bizim
“Hayalin yârine dünler yabancı”
Ama bu gün o gün işte
Her şeyin türkülerde kaldığı gün


Korunağım sığınağım
Ardından ağıtlar yaktığım
O ulu çınarlar devrildi şimdi
Gazel mevsimi
Dört yanım kızılyaprak
Ağla hallerine
Aklımda bir nefeslik yeri kalmayan sevgili


Biliyor musun?
Bitirdim güzleri kışları zemherileri
Dilek tuttuğum türküye inat
Adın o kadar yabancı ki artık bana
Ölüme çağırsa da aşk
Yeni bir yoldayım artık



Ve biliyorum ki
Çeviremeyecek beni bu yoldan
Ne bir ağıt ne de gözyaşı
Ne bir ah ne de bir beddua



#Hüzünlükent