GÖNÜL YASA BÜRÜNDÜ
Artık tanıyamaz oldum kendimi
Anlatsam anlamaz kimse derdimi Gençlik bitip yaş kemâle erdimi Dil sükuta, gönül yasa büründü... Hani nerde kahkahalar yüzümde Umut bitti, ışık söndü gözümde Öfkem, neşem de kalmadı sözümde Dil sükuta, gönül yasa büründü... Dostluklar tükendi, sevdalar yalan Hüzünlü vedalar geriye kalan Vefasızdı ömrümden ömür alan Dil sükuta, gönül yasa büründü... Şu gönül bağımda açmayan gülüm Bir yanım ölümdür, bir yanım zulüm Huzura varmadı gittiğim yolum Dil sükuta, gönül yasa büründü. Hatice Olkuner |
Yüreğine kalemine sağlık