"Her şey onun kaburga kemiğinden yaratılmasıyla başladı,
Düzeltsen kırılacak bıraksan eğri kalacaktı."

Mevlamız bir güzel yaratı verdi
Varıp el elinden tuttu sevgili
Ayağı altına cenneti serdi
Cenneti buğdaya sattı sevgili

Oturup şefkatle saçın ördüğüm
Başka bir alemde oldu kördüğüm
Kimine vuslattı benim gördüğüm
Beniyse ateşe attı sevgili

Değince bir yürek bir kara kaşa
En güzel çiçekti konuldu başa
Sıcak bir yuvaydı tatlı telaşa
Her yanan ocakla tüttü sevgili

Kendinden kaçana o oldu vaha
Kaçan sığınırdı ondan Allah’a
İsyanı tufandı soktu günaha
Her şeyi önüne kattı sevgili

Oydu bu dünyanın şefkat öyküsü
Bazen hayat, bazen ömür törpüsü
An gelip olunca sırat köprüsü
Gayya kuyusuna itti sevgili

Özümde güneşi bekleyen şebnem
Yetişip ömrümü etti cehennem
Harcımı gam ile karınca annem
Doğmadan gün gibi battı sevgili...

Dost kalem Neneh hanımefendiden.

Kaburga dedigin bir kuru kafes.
Oysa nisa verir ta yurekten ses.
Yuvayi yapiyor cerden ve copten.
Hayata sunuyor yasam ve nefes.
Nisa baci, kardes, nisa anadir.
Nisa her dem dogruluktan yanadir.