İÇ SES
Bak dostum
Trenle geçiyor çocukluğum Ha evet, gördüm bayım Hayat ya ne vakit geçiyor Çocukluğumun binbir çilesini çektiğim O çocuksu ergenimsi duygularla Gözyaşlarımın kabardığı O naif hayat Bazen tıkanıyor kelimelerim Öyle acımasız geliyor ki Kendimi kendimden korumam Zihnimdense kaçmak istiyorum Peki ya siz hanım efendi Hayır hayır siz değil biz Ruhumun derinliklerinde gördüm Öyle gençken seninle Koşar oynardık Bak bir tren daha geçti bayım Şimdiki Zaman ne de sahroş Bayık bir hayat Gölgesinde kaybolmuş gidiyor Halbuki önceden yaşam nasıldı Bilmem ama gördüğüm Saadeti bana yeter hanım efendi Artık trenim yaklaşıyor bayım Yeni hayallerle görüşmek üzere Hoşçakal hoşçakal. |