Ben gönlümü gönlüne bağlamıştım bu gerçek
Belki de duymuşsundur yılda bir açan çiçek
Yolun uzaklığında söylenir sabır gerek

Sevgi nedir bilseydin edemezdin vedayı
Eylül’den mi öğrendin sen sevene cefayı

Dilerim hep bahar kal ben son güze razıyım
Rüzgarın ıslığında inleyen bir sızıyım
Sayfalar arasında unutulan yazıyım

Kumruları seyretsen görecektin vefayı
Eylül’den mi öğrendin sen sevene cefayı

Sanki hazan yaprağı gönül kırgın düşüyor
Ateşlerde yanarken bir de baksan üşüyor
Çare buldum sanarak yarasını deşiyor

Diliyle zehir saçan nasıl verir şifayı
Eylül’den mi öğrendin sen sevene cefayı

Şimdi selam salacak telli turnam da gitti
Gökyüzünde dolanıp bu vadiyi terk etti
Daldan düşen yaprağın ömürlük seyri bitti

Bir de durup diyormuş süren var mı sefayı
Eylül’den mi öğrendin sen sevene cefayı

tly