Umutlarını şafaklara rehin bırakıp
Tuttuğu her karanlığın yüzünü tırmalayan bir ihtiyar

Pervazsız ıssızlığımın penceresinde
Her sabah öten bir kuş

İçimde çalışkan bir adam
Birde cırtlak sesli baykuş var

Ay’ı yıldızı değil seni arar ihtiyar
Işığının çıtırtısına gözündeki ateşler irkilir

Takvim koçanları karanlığın dolabından taşar
Seni bulamadığı her sene iki yaş daha yaşar

Yokluğunun efkarını
Kemanın tellerine ödünç bağlar

Çay diye

İnce belli bardaktan hayalini demli içer
Zil zurna yorulur seni ararken sızar

Bazen esmer gülüşlerinin gölgesi tepik atar
Sancılanır rüyalar

Başını alıp gitmez baykuşun sesi
Ağlayan bir güneş doğmaz ufuktan

Tutuşan fecrin gözlerini
Damlayan umutlar söndürür

Pamuklu pembe sevdasından dikili
Patik,eldiven,zıbını döşüne basar
İçimde bekler seksen yaşını geçmiş ihtiyar

Daha güneş doğacak
Büyüyecek öğle olacak

Zaman dar bu gidişle
Baykuş çiğ yumurta içecek
Rüyalar menopoza girecek

Ama eminim ki içimdeki ihtiyar
Tırnaklarım söküldü bana bir spatula ver diyecek