Işığınla palazlanan
Çiçek soyundan gelir sevdam

Teneke saksılarda
Parfüm çalısı da derler adına

Yapraklarımdan özüme işleyen
Gün yanığı yaramın sebebiydi
Sıcak sarının içinden
Dik açıyla bakan ela gözlerin

Batışının balyozu ikindinin sırtına inince
Kemiklerim ufalandı
Çatırtıyı duymadı işitme engelli merhametin

Demek ki çoktan delinmişti
Vicdanını doldurduğun içsel heyben

Hüzünlendi çiçeği burnunda gri ayrılıklar

Siyah bohçamı koltuğuma verdi
Akşamı iple çeken gidişinin cilvesi
Ama yinede
Ay oturdu umudumun doruğuna
Dökülmedi direndi yaralı yapraklarım

Geceler çağladı
Düşlerim bir vadiye aktı
Aniden yeşillendi senli yıllarım

Yeni türküler açan kuşlar geldi
Melisa çiçeği sevdamın dalında dile

Güzel kokular yaydı sevdam yokluğuna bile

Yıllardır hamile şafaktan
Gelişin doğana kadar
Çiçek sözü veriyorum

Batarken gülüşünün gökyüzüne bıraktığı
Yıldızlı bahşişlerden
Karanlığın alnının çatına
Mısra mısra dövme yapacağım

Melisanın şiiri kokacak hep geceler