Acının kahve renkleri
Kurumuş kabuklarının dibine sızan
Erik olduğunu unutan

Arka bahçede bir garip ağacım

Batı tarafta oyuna dalan haylaz güneş
Bir şubat ayında
Tebessümlü yüzüyle göz kırptı
Merhaba dedi

Hoş geldin yerine
Geometrik ışıklarının belinden tutup kendime çektim
İçime attığım kaç bahar hıncıyla
Telaşla çiçeklendim

Son duyduğum budaklarımdan çarmıha geren
Katran karası bir ses

Kalsın dedi
Merhabadan başka eyleme ne hacet

Kalın sevgiden dallarımda ustura izi

Çaktı özüme paslı çividen sözleri
Yapraklarım çığlık çığlık savruldu
Aldanmanın sıcağından çiçeklerim kavruldu

Kardan örtüyü üzerime çekip
Kuru dallarımdan dökülünce yaşlarım
Çaresiz bedenimle içimi çekmeye başladım

Yanlış anladı
Oysa güneşi öpmek değildi niyetim

Safran sarısı mutluluk yetince
Elleriyle silkeleyeceği
Şeker parelerimi sunmaktı dudaklarına