yıllar bir gün gibi
ağzıma bıraktığın öpüşleri
rüzgara bırakıyorum bir utanç gibi işkence sonrası titreyişim gülüşüne ülkemdin kayıp günleri anlatan yoksulluğuma bu dağınık sabahlar hatırlamak istemeyişim gülleri sancısı gibi falakanın yasaklara bakışımdaki istihza örtmüyorsa bulutlar yalnızlıktan beslenen bahtımı sen gel aydınlığına tutkuyla bağlanmış direnişime polikilinikte küçüksenmek gibi ilaçlarla uyuşmuş ağzım ayakta kusuyorum devrimciliğe adanmış hüznümü bıçaklayan güvenleri uğramaz korkularımı hatırlatan kırlangıçlar acıma bugün güvercinlere ekmek atmak kadar kolaymış tabiata sokulmak. nedim demirbaş |
Hüzün vardı anlatımda
Yüreğine emeğine sağlık usta
__________________________________Selamlar