Adım RevşanAşk bir sırdır Neva kelâmında gecenin karanlığın algısıyla birleşeceğim varlığım karanlık bir ayettir uzun bir caddedir asmalı kederim Aşk bu saksıda gül değilim gönül makâmına geldim Adım Revşan sana güneşi doğursaydım aydan, yıldızlardan nefesin kıyısından öperdim Revşanım yalnızlığına düşmüş geceye sus astığın kirpiklerinden özlemleşirdi gözlerim nefesine. Dağlara kar yağmış, dallar kırılmış Ne kadar amma gözler. hayât y/amaçsızdır zamana denklemsiz o yüzden çiçekler korur güneş yüzü görmeden geceye aşk hikâye Adım Revşan/dı Vurdular kanadımdan hani diyorum bir tepenin en uç kenarından bağıra, bağıra bağırsam..! sonra dökülse derin boşluğa yaramdan akan elem kanlar ölmez mi karanlık dünya göğsümde sayrılık Durun! yalnızlığımın perdesini aralamayın orda ağlayan küçük bir kız çocuğu var. tutmayın elinden ayakları sakat yüreği serçe kadar. Gizem İlker |
Yüreğinize sağlık Tebrikler
Şiirlerinizi beğenerek okudum.