YALAN!

Her vefat baş sağlığı gerektirmez,
Ve her ruh kendine yanar sadece.
İnsanı yontan günahları.

Hasret ve isyan birikirken kalbimde.
Mazide aradım o güzel sesini.
Sığınıp hatıralara adını andıktan sonra.
Sokak aralarına bıraktım ruhumu,
ve inkar ettim.
Bir zamanlar sana dair ne varsa.
Acınası bir komedyayla kırdım.
Kanımla suladığım aşkın bedenini.

Geçmiş günlerden arkada kalan – gözyaşı-.
Senin veya benim döktüğümüz..

Sokaklarda çamurlu ayak izleri .

Ağlayarak söylüyorum işte sana.
Ardında bıraktığın bu ruh.
Bir daha sevemedi ölürcesine.

Yemin ettim yalan yere dönüşüm yoktur.
Yalan bütün anlatılanlar yalan sevdalar.
Ne Ferhat Şirin için dağ delmiştir,
Nede Aslı Kerem için göz yaşı dökmüştür.

Ölüler şehrindeyim şimdi.
En acınası ceset kendiminki.
Ruhum tükenmiş. -bedenim iltihaplı-.

Eceli bekliyorum!
Hatıra dolu odalarda.
Asırdan uzun düşten kısa bir gecenin ortasında.
Bir kan damlası düşüyor ellerimden suya.
Bir baykuş kaçıyor ışıktan.

Ruhum isimsiz aşk bataklığı.
En cok batanda ben olmuşum.
Adım başı hüsran ağıtları duyarım.
Katillerim en sevdiklerim