ANNEM
Sımsıkı tutundu umutlarım
Yağan yağmurda, tufanda, bulutlara Sildi süpürdü, rûzgar aldı götürdü Bilmediğim şehirlere, bozkırlara Çocuk yaşta ayrılmak zorunda kaldım Bir nebze avutmaktı kendimi İyi kadındı, has kadındı annem Annemin koltuğu altında Gün batımını seyretmetmeyi özledim Deli divane olduğum köyümü özledim Dalgalarını seyretmesini özledim karadenizin Üzerime gelişini azgın, azgın Orman kokusunu Karlıbuz limonatasını çarşambanın Kötü olanları unuttum iyi olan ne varsa ezberimde Yokluk içinde geçti çocukluğum Oysa hedefim okumaktı Anamı genç yaşta kaybettim İçimde vardı az umut Oda annemle kül oldu savruldu İyi bir anne, iyi bir arkadaştı annem Köyüme ahçı, terzi, sıhıyesiydi Halen dinmedi içimdeki hasreti Kimse dolduramaz bendeki yerini 🐋🐋🐋🐋 |
seven sevdiğiyle kavuşur elbet bir gün,
tebrikler