Canım,
Yoktur senden yana yüreğimin hilesi,
İnan. Çözemiyorsam bakışlarının derinliğini,
Takıl kafana göre, yaşamaksa maksadın.
Bırak terliksiz pabuçsuz gezinsin duygularım,
Kayba mı uğruyor senden yana kazanımlarım?
İyi ya alkışla olanları,
Çarpmışsa senin için hayatın sillesi,
Haydin bırak topunu, tüfeğini de patlasın,
Yıksın dağıtsın..
Kendimce yaşayacağım
Ve de senin “var olduğunu bildiğin,”
Benimse farkında olmadığım yaşamı,
Temelinden sarssın, yıksın o topun güllesi.

Canım..
Lanet edesin gelir bir çırpıda,
Kavgan sana has temelli küsmeler,
Mizacın huysuzluk, olanı, doğalı kabullenmeyişin..
Duruşun has değil kendine sergisel,
Bakışın, bakışların ezici, üsten münafıkça.
Sözlerin bir âlem hep tekrarlarda,
Kendi çapındasın, yaşamın sadece bireysel,
Okumazsın da.. Ah o çokbilmişliğin!
Eziyor bizi/hepimizi, kabulleniyoruz ahmakça,

İşe de yaramıyor sendeki yersiz küsmeler,
Ben alıştım.
Dert olmuyor gidişat kısa kesik çizgisel.
Bıraktım seni sana,
Devam etsin senin kurduğun ve sürdürdüğün minik kareler.