Vay anam vay!Bak şimdilerde neler oluyor benim tarafımda Gelip yanaşırsan yanıma, Az biraz da delice sözlerle Daha da olmadık komikliklerle girersen kanıma, Bir zahmet ben de bakarım etrafıma, Yanılsamalar türkü türkü bend kuruyor, Yanık sözlerim cafcaflısını kaybetti, Yanımdasın fark ediyor musun de haydi! Çıktı türkülerim halay kuyruklarından, Sözleri aşk meşk havalarını unuttu, Vallahi bak dikkat et unuttu unuttu, Dizelerim artık mermiler adına, Diz kırmalarım topla tüfekle Koçerilerim skorçki helikopterlerin pervanelerinde, Ve çocuklarım misket bombaları topluyor yerlerde şeker yerine, Ele avuca sığmaz yanım şehirciliği kaybetti, Kapmacasını oynuyor köşe bucak, Ha bire yanan ormanlarda Can havline düşmüş sürüngenler, Uçmaya heves sarıyor bedenim, Şeklini unuttuğum kartallarla, Ve yuva kurma özlemimi kaybettim, Sadık güvercinlerin yokluğunda. Artık domuzlardan koruyamıyorum pancarlarımı, Yoklar çünkü Çünkü yoklar, Onlarda yağan mermilerle yuvalarından oldular, Onlarda terk etti yurdumu, Götürdüler doğallığımı ben çıplağım. Ve değişken türkülerimin sözleri dağlar adına, Kan revan adına Yakılırken kınasız gelinlerin elleri toplulara, Hissettikçe yok olmanın adsız, ıssız ağrısını, Nasıl değişmez mani yüklü türkülerim, Gencecik, acemice ölen gençlerimin adına. Vay anam! Vay görücüye mi çıkmış sınır hatlarım, Değişmeye mi tüttü yine ben ve evlatlarımın yurdu, Varoluşlara mı bağlanacak tenimin elma kokan dolgusu. Ve hala yalanlara mı inandıracaklar Bizi/bizleri patronların medyası, Nasıl da benim için “çırpınır” görünüyor başkası, Vay anam! Vay ne çok kandırıldık ta, Hala kandırılıyoruz. Gömmüşüz kafalarımızı suspusuz, Ya ama çocuklarımız kanmıyor vuruyorlar dağlara, Ya ama torunlarımız inşaya çalışıyor Unutturulan dillerimizi Ve vallahi ha böyle de suskun kalırsak, İnanıyorum çocuklarımız kıracak dişlerimizi.. Teyyar DUMLU |
Bak şimdilerde neler oluyor benim tarafımda
Gelip yanaşırsan yanıma,
Az biraz da delice sözlerle
Daha da olmadık komikliklerle girersen kanıma,
Bir zahmet ben de bakarım etrafıma,
Yanılsamalar türkü türkü bend kuruyor,
Yanık sözlerim cafcaflısını kaybetti,
Yanımdasın fark ediyor musun de haydi!
Çıktı türkülerim halay kuyruklarından,
Sözleri aşk meşk havalarını unuttu,
Vallahi bak dikkat et unuttu unuttu,
Dizelerim artık mermiler adına,
Diz kırmalarım topla tüfekle
Koçerilerim skorçki helikopterlerin pervanelerinde,
Ve çocuklarım misket bombaları topluyor yerlerde şeker yerine,
Ele avuca sığmaz yanım şehirciliği kaybetti,
Kapmacasını oynuyor köşe bucak,
Ha bire yanan ormanlarda
Can havline düşmüş sürüngenler,
Uçmaya heves sarıyor bedenim,
Şeklini unuttuğum kartallarla,
Ve yuva kurma özlemimi kaybettim,
Sadık güvercinlerin yokluğunda.
Artık domuzlardan koruyamıyorum pancarlarımı,
Yoklar çünkü
Çünkü yoklar,
Onlarda yağan mermilerle yuvalarından oldular,
Onlarda terk etti yurdumu,
Götürdüler doğallığımı ben çıplağım.
Ve değişken türkülerimin sözleri dağlar adına,
Kan revan adına
Yakılırken kınasız gelinlerin elleri toplulara,
Hissettikçe yok olmanın adsız, ıssız ağrısını,
Nasıl değişmez mani yüklü türkülerim,
Gencecik, acemice ölen gençlerimin adına.
Vay anam!
Vay görücüye mi çıkmış sınır hatlarım,
Değişmeye mi tüttü yine ben ve evlatlarımın yurdu,
Varoluşlara mı bağlanacak tenimin elma kokan dolgusu.
Ve hala yalanlara mı inandıracaklar
Bizi/bizleri patronların medyası,
Nasıl da benim için “çırpınır” görünüyor başkası,
Vay anam!
Vay ne çok kandırıldık ta,
Hala kandırılıyoruz.
Gömmüşüz kafalarımızı suspusuz,
Ya ama çocuklarımız kanmıyor vuruyorlar dağlara,
Ya ama torunlarımız inşaya çalışıyor
Unutturulan dillerimiz
Ve vallahi ha böyle de suskun kalırsak,
İnanıyorum çocuklarımız kıracak dişlerimizi..
Teyyar DUMLU
Dost kalemi okumanın hazzı ile kutluyorum
Yüreğine kalemine sağlık; Kalemin susmasın üstad
__________________________________________________Saygılar