Bakışının rüzgarı değince
-neden tekmeler zaman
kapı aralığında eşiğine düşen gün ışığını- hüzünle örttü dizeleri yalnızlık kokan tavan arasında ve dil ucunda düğümlenip kaldı sözcük belleğin karanlık odasında delik deşik hayalleri... -kirlendi güneşe tutunmak isterken bütün düşler sadece aşktı bakir- suskunun içinde sözcükler düğümlendi çığlığını duymadı kimse... kurşuni bulutlar birikti uykusuz yorgun pencereme bakışının rüzgarı değince kirpiklerime süzülüp düştün ellerime... Aslı Aydın |
uykusuz
yorgun pencereme
bakışının rüzgarı değince kirpiklerime
süzülüp düştün ellerime...
-özellikle
final kısmı
beni seç al dedi...