Kan gölüne düş/erken
ürperiyor ay
soğuk gecenin koynunda soluğumun ayazından üşüyen çoban yıldızı sığınıyor göğün kanatları altına yorgun bitkin sokakları konuk ediyor gözlerim penceremde buğu yitik gök/yüzüm üşüyen martı kırgınlığı üzerimde sesimin koyuluğunda kayboluyor sözlerim örselenen yüreğime hüzzamlar teselli(mi) giydiriyorum gözyaşımla çıplak imgeleri… kuşanıp hüzünleri kırıyorum yitik sevda için ağlayan kalemi… yaşam çöplüğünde intihar eden aşkla kan gölüne düşen şiirlere umarsızca veda ederken giydiriyorlar elleri arkadan bağlı gömleğimi… Aslı Aydın |
kırıyorum
yitik sevda için ağlayan kalemi…
aslı dost,
beğenmemek elde olmadı
inan...