siyah beyaz resimlerde saklıdır yalnızlığın..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hafif acılar konuşabilir ama derin acılar dilsizdir...
Bazen
çok üzgünsündür gitmem diyen herkezle vedalaşırsın.. zaaflarla ziyanlarla dolu şüpheye düşüren acabalarla kafayı yedirten sorularla.. siyahı beyaza yazarsın beyazı siyaha.. yazdıklarını sildiğin olmuştur lakin sildiklerini yeniden yazamazsın.. seni.. gönülden seven insan yoktur.. ’’Yanındayım” kelimesi sadece laf kalabalığı inanma kimse yanında değil tek başınasın hep.. hafızandan silmek istediğin ne çok insan vardır kimbilir Bir tane bile dur noktan yok senin bazı şeyler üzmez dersin alışırsın oysa ki içindeki sessizlik çığlık çığlığa beklentiler üzer seni.. Küs değilsin ama eskisi kadar da yakın değilsin kimse ye.. kırılmakta değil sorun sorun buna değdi mi ? değmedi mi kısmında için çok karışık yaşama hevesin kalmamış gibi.. nasıl da kirlenmiş kalplerimiz nasıl da değişmiş bu Dünya fısıltım duyulmuyor artık öylesine söylenmiş her cümleye takılı kaldım.. bazen bırakmak lazım çünkü uğraşınca olmuyor dünü toprağa gömmezsen yarınlar çiçek açmaz derler.. işte yine de bazı insanlara olan kırgınlığın asla geçmeyecek benim.. sade bir yaşantıya telaşsız sevgiye sakin ve yağmurlu bir güne sevdiğin birkaç insana yaz akşamlarının ince ince esen rüzgârına ihtiyaç duyuyor insan.. insan kalbi kırıkken hiç sabah olmayacak sanıyor silinmesinden korkup yedeklediğim fotoğrafları kendi elimle sildim işte hayat bazen böyledir.. siyah beyaz resimlerde saklıdır yalnızlığın.. sevay |
onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırmiş
Olanca gücümüzle susmalı.
Sevgiyle.