Sonra öyle şövalye, şövalye bakışın, Ya küsmelere olacak zemin, Ya çekip gitmelere,
Küsmelere zaman kalmayacak belki, İzahata zorlanacaksın. O etkili bakışların, Havda asılı kalacak, Ve sen farklı olduğuna inancını kaybedeceksin, Bana, Ona, Ve onlara Benzeyeceksin. Aynı havalar sana da hâkim olacak, Sen de bizim gibi, Aynı bizlerden, O gidenlerden, Gelenlerden, Farksız, Ve biçimsiz bir ruh halinle, Her şeye, “He,” “Ya!” “Evet!” Diyerek, aramıza gireceksin. “Yazık! Yazık!” demeyeceğiz. İstediğimiz zaten buydu, Eriştik! Mutluyuz!
Sen farkında olacak mısın bilmem, O şövalyece bakışların değerini, Ya da masumane tavırlarınla, başkaldırışlarını! Onurlu olmanın sendeki yarışı, Seninde, Bizlere, Benzemenle Bittiğini.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazık Oldu Sana! şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yazık Oldu Sana! şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.