Nasılettin Hoca yaşlanmış(*)
vede ölümsüz olmayı düşünmeye başlamış;
“Hele benim halkım ilkin
heykelimi şu alana diksin,
onlar beni çok sever,
ölsemde hep benden bahseder!”
demiş,
ahali buna İtiraz etmiş;
“Aman hocam
oradaki
Timurlenk’in heykeli,
atı şaha kalkmış, hemde kos-kocaman!
Yakışık almaz valla,
senin eşşek ile yarışman onla.”

Kalırmı hoca laf altında böyle?
Başlamış hemen söze;
“At değilmi, oda hayvan,
getirin
bende binerim!”
Demiş o zaman.

Neyse getirmişler,
at şaha kalkmış hoca yere düşmüş,
başına ahali üşüşmüş;
“Seni uyardık biz hocam!” demişler.

Hoca Nasılettin
bir ata, birde gülen halka bakmış;
“Ben zaten inecektim!”
Demiş oturduğu yerinden,
üstünü silkmiş-kalkmış
ve aklınca kurtulmuş
ahalinin tenkidinden.
Ama bu fıkrada unutulmuş,
bilemem bilmem-neden?

(*) Nasılettin Hoca Şiirleri; Orhan Veli’nin EŞŞEĞİN SÖZÜ şiir kitabından esinlenerek yazılmıştır. Üstâdın dışında hiç kimsenin asla-ve asla alınmaya hakkı yoktur.