Varsın arsız olsun dem, dudak büksün elâlem
Onurdu gâyen madem; sükûtu boz ey kalem!

***

Çınlayan gür sesinle inlesin bugün yer gök
-Kalmışsa- kuşkuları tarumar eyle, yok et!
Övgü, pâye adına avcunda ne varsa dök!
Vakt-i vefâdır deyip incilerini tüket!
En nezih dizeleri destan için derleyip
Çağların arasından ilhamla ilerleyip
Milattan öncesine kur otağını... kışla!
Kavimler silsileme Azziler ile başla!
Yelkovanın elinde harâb olsa da süzgeç
Ne Kimmer’leri unut, ne İskit’leri es geç
İşte beklediğin an, özlemine o fırsat!
Pontus’un adını an, krallığımı anlat!
Gezinirken yöremin asalet damarında
Urartular’ı yâd et Kale’min imarında
Tarih-i şahaneme şahit tutup Çoruh’u
Anlat âtîye koşan beş bin yıllık o rûhu
Med’leri... Haldi’leri... hakimiyet-i Pers’i
Anlat sonu gelmeyen akınları... o hırsı!
Vahşetin girdabında girsem de turbülansa
Ne Roma’ya Kal’a’ydım, ne kibirli Bizans’a
Aşkın bedeli cansa sîneme uzan da bak!
Neden mis kokar anla, karış karış bu toprak
Tevazû libasını bu günlük kenara at!
Tozlu raflarda saklı, gizli ne varsa anlat!
Ki, hitabını duyan zannetmesin ki öykü
Nakşolurken heceler kâğıtlar şendir, çünkü;

Hasretin bittiği an; şereftir, şandır Bayburt
Şuâsı çağlar aşan bir kehkeşandır Bayburt

İlham naza çekse de, aldırma... devam ile
Onurlu tarihimi kaldığın yerden oku!
Güz ayak diretse de gül kokar ovam bile
Azmim alnımın akı, genimde hep o doku
Oku! Ne eksik kalsın, ne de zerrece müphem
Kurtulsun karanlıktan hüzünlü mürekkep, hem;
Sal harfleri avcundan hergünkünden daha hür
Manavgat gibi coşkun... Düden gibi sesi gür
Tükür, nevbahar varken lâyık görüp güzüne
Bahtıma hazan yazan takvimlerin yüzüne
Sıralarken harfleri bir nakkaş edasıyla
Bayram etsin dizeler her Bayburt nidasıyla
Işıldayan ucunu vefâ kabına daldır
Mazimin üzerine çöken o pusu kaldır!
Muradın namsa şayet; hatırımdan ziyade
Yontulduğun ağaca vicdan borcunu öde!
Diz çöküp kâinâtın şerefli rahlesine
Çıkar yiğitlerimi tarihin sahnesine
İstiklâline âşık, boyun eğmez Türkmenim
Ülküsü türküsüne güfte olan Türk benim!
Selçuklu ecdadımı, devin dengini anlat!
Ta o günden bu güne süren cengimi anlat!
Tarif et tıynetini yılan, çıyan, akrebin!
Talihimi anarken ağlasın mürekkebin
Kolay kazanılmadı Hilâle yâr bu diyar
Bir diyâr ki kalbinde binlerce "yıldızı" var

Edibin kalemine kıvamdır, kandır Bayburt
Türk-İslam âlemine adanmış candır Bayburt

Say ki, zalimin zulmü bir tek ucunda mahfuz
Moğol istilasından geri ne kalmış anlat!
Bahtımın kaderinde sahne alınca Yavuz
Akkoyunlu Devleti nasıl yıkılmış, anlat!
Ki bilinsin tarihim; türküm... halayım... barım
Sağlam dala bağlansın sarsılan itibarım
Bir Sancak Merkeziyken devlet-i Âlîyye’de
Sabırla test edildim düştüğüm seviyede
Mezalim saatini vakt-i zillete kurup
Mertliğin hamurunu ihanetle yoğurup
Zûl hükmü infaz günü surlarımı sardılar
Kelkit, İspir, Şiran’ı gövdemden kopardılar
Kahrolup kan kusarken yediğim her darbede
Adaletin harfleri kayıptı alfabede
Tarihin el kitabı gördüğüm zulmü saysa
Taaccup eder insaf, kırılır, küser, oysa
Gönül koymadım aslâ; beleyip umudumu
Kahpelere sakladım kalan son barutumu
Zilletten sarfınazar, esaretten ar ettim
Aydıntepe’yi Rus’a, her ulusa dar ettim
Şanıma şan katmasa Serasker Osman Paşa’m
Parlamazdı emsalsiz mazimde bu ihtişam
Yazık ki, zalim için zulüm sanattı(!) o gün
Bir sanat ki, eseri; işgal, cinayet, sürgün!
Namüsait olsa da hakkı teslime divit
Ermeni vahşetine Kop Şehitliği şahit

Kahpeye kafa tutan yavru vatandır Bayburt
Âti’yi aydınlatan âfâka tandır Bayburt

O yüzden onurluyum, semâya değer başım
Kal’am gururla bakar, Çoruh’um nazlı akar
O yüzden huzur kokar soframdaki lavaşım
Kıskanır güneşimi, ayrılmak istemez kar
Beni anlatır gavut; tandır çöreğim, ketem
Zironum, galacoşum, hem çayımdaki o dem
Çaldıkça davul-zurnam artar ruhumda harım
Emsalsiz Baksı Müzem medar-ı iftiharım
Baharım, güzüm, kışım... dağlarım tarih kokar
Şelalemde gözyaşım, bağlarım tarih kokar
İnip yamaçlarımdan yaylalarımı dolaş
Helva Köyüme uğra, Buz Mağara’ma ulaş
Kavm-i Türk’ün atası bağrımda yatar benim
O yüzden solumdaki gururla atar benim
Derlediğin ne varsa dimağ-ı asra okut!
Bilinsin büyük bilge, yâd olsun Dede Korkut
Gâh Bayburt’lu Zihni’yim Dîvânı dilde gezen
Gâh gamlı çalan neyim gizli mahfilde gezen
"Akrebin kıskacında" varsın lâl olsun âlem
Hakikati âsârın idrakine sun kalem!
Tükenirse takatin; taze iken izanlar
Mızrap tele dokunsun, dile gelsin ozanlar
Hicrâni, Ağlar Baba destanıma renk katsın
Ahenkli dizelerde hazlar beni anlatsın
Zordur aşkın tarifi; kalem ne bilsin "nasıl?"
Bayburt’lu olmak gerek, bilmek için; velhasıl

Anadolumun özü, usül, erkândır Bayburt
Şairin veciz sözü, aşka mekândır Bayburt.

Mecit Aktürk