Baharcıhoş tınılı nakarat vardı göğün aynasında yansıyan/ ruhsarlı bestelerin gözyaşıyla mutlu notalar akıyordu ömürler kıyısına doğayı gülümsetti ; kokusu nisan yağmuruydu amberin toprağı nemiyle okşayan rüzgarla bulutsu ılık sevişmeleri duyuluyordu ati’nin kuşluk yüreğinde// cemremin mavisindeki haz ufuklara değiyor renklerin hışırtısıyla gamsız bir bahar yürüyordu, gözlerini yeşile açmış ruhumun ince dallarına... |