oysa hayale bile sığmayan cennetler hep çocuktu
çocuktu, cennet hazinelerinin nur kırıntıları

*

hep çocuktu dağların ,kırların çiçekleri
gecesi gündüzüyle, mevsimleriyle
renkleriyle bir gelincik tarlası
yan yana ormandaki ağaçlar kadar
yağmurlar, vahalar kadar

*

geceler ,ilk defa böyle hazin tınlıyor
boş bakışlı çocukların dudaklarından dökülüyor
gökte kaç yıldız
denizlere bırakılmış kaç ay

*

kaç kez yerle gök çarpışıyor
ummanlar taşıyor, bulutlar köpürüyor
ne kadar öfke varsa coşmuş
her zerresi bir çocuğun o masum teninde

*

bir yıldız daha kaydı alelacele
gökte kıvılcımlar fışkırarak
koşarak zehirli dumanlı ateşlere
koşuyordu deli deli
sürüklenerek içi alev dolu yarınlara çocuk

*

artık ne kaf dağına çıkarabileceği bir hayali var
ne de körpe bedenine katabileceği bir hikaye
her nefesi bir acı, her kalp sızısı bir ölüm
ölüm çocukların olduğu yerde

*

med-cezirlerin etkisinde aylan bebek
alabildiğince deli yangınlar içinde
her zerresine sirayet etmiş

duygular kaybedilebilir, inançlar kaybedilebilir
zaman kaybedilebilir, sevgi kaybedilebilir…
çocukluk
sanılanın aksine hep kaybetmektir

*

redfer