Babamı Kurtlar YesinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Babamı kurtlar yesin
Bir ironi Sadece onun anlayacağı
Hazanım soldu, yüreğim yanıyor
Derdim çok büyük, ciğerim kanıyor Herkes de beni,mutluyum sanıyor Hançeri vurdum, ciğerine insin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin. Aynalar yorgun, bakıyor yüzüme Sel gibi yaşlar, doluyor gözüme Ben kendim bile, inanmam sözüme O mağrur başı, yerlere eğsin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin İhanet ettim, o boynunu büktüm Ateşler yakıp, yüreğine döktüm Eceli olup can, evine çöktüm Ah çeke çeke, daha çok inlesin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin Girdiğim yolun, dönüşü yok geri Kader böyleymiş, tükettik günleri Değmez saçıma, o yorgun elleri Feryat ederek, yüreği delinsin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin Gözümden gitmez, koskoca bir mazi Hazan rüzgarı, çöle attı bizi Acılar bitmez, dertler dizi dizi O naif kalbi, çileyle ezilsin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin Yüzüme değse, aldığı nefesi Hep kulağımda, sevgi dolu sesi Bütün kalbiyle, o yavrum demesi Nasıl pişmanım, bir defa dinlesin Benim babamı, şimdi kurtlar yesin Erhan DOĞANAY |