Sürünme Çağı
Ah vicdansız dünya, ah zalim Hayat
Bütün acıların, beni buluyor Semayı titretti, dilimde feryat Çileler gönlüme, keder satıyor Damlalar gözüme, kanlı doluyor Yürekte ateşler, eritir dağı Hüzünler bozdurur, bahçeyi bağı Bitmiyor bir türlü, sürünme çağı Seneler uzuyor, aylar artıyor Ellerim saçımı, tel tel yoluyor Elime bir tas su, verenim yok ki Yürek sırlarıma, erenim yok ki Gönlünü gönlüme, serenim yok ki Kime gönül açsam kaşı çatıyor Ciğerim nefesi, yorgun soluyor İçimde ki sızı, dinsin diyorum Kaderim düzlüğe, insin diyorum Yürek yangınlarım, sönsün diyorum Düşlerim ateşe, adun atıyor Bedenim gurbete, ruhu salıyor Hisler köle olmuş, dost kervanında Canan ecel olmuş, can damarında Hesap zor diyorum, Hak divanında Şeytan amelimi, Riyâ yapıyor Nefis günahlara, hepten dalıyor Hem bu güne baksam, hemde maziye Nasıl dayanmışım, bunca çileye Kendime sorarım, neden ben diye Hüzün göz kırpırak, cilve katıyor Cevapsız sorular, dilde kalıyor Dosttan darbe yedim, gülmüyor yüzüm Ruhuma eşkleri, saçıyor gözüm Ümidim tükendi, kalmadı sözüm Sırtıma hançerin, hepsi batıyor Ecel can evimi, her gün yalıyor Teselliden nasip, kalmadı bana Ecel oku değdi, saplandı cana Ölüyorum işte, ben yana yana İhanet canıma, fena yakıyor Şükür ölüm bana, vuslat oluyor |