SON BAHARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bedenim ruhumla kavgalı,kalbim azad edilmek isteyen bir firari,gözlerim maviye sevdalı.Bir ben var içimde adı sonbahar...
SON BAHAR
Gözlerimi son bahara açtığımda düşen yapraklar örtü üstümü Anne karnı değildi sıcaklığı üşüdüm ağlamam bundan Toprak bedenimi sıkarken ruhum direndi bütün azaplarına bedenim o pes etti ruhum avazı çıktığı kadar haykırdı kara kışa nini diye Gece gözlerini açtı boğdu beni kimsesizliğimle Anne kucağı değildi beni uyutan karanlığın rüzgarıydı yüzümü çarpan hiçlik girdabında büyütü beni iki mevsim Son bahardı adım ilk baharı bilmem birde kapısına bırakıldığım kışım var benim üstümde sarı cansız mevsim yüreğim buzdan bir kış korkarım yazdan Erirse karım yüreğim üşür benim sonra kimsesiz yanım korkar insanlardan beni sonbahara,kışa,toprağa bırakan onlar deģilmiydi Adım sonbahar benim birazdan son kış örter yüreğimi... |
Ömrünüze bereket Şairim.