Şâh'ım..
en karanlık gecenin kandil ışığıdır gözlerin...
ve bi şiirden çok, bi ağıttır bu kendi cenazemin ardından yaktığım. - tükendi zamanım - şah’ım... vur kellemi ne olursun ala boyansın boynum derya içinde susuz, cennet kapısında mutsuzum! ne hikmetler içindeyim de Hakk’ın yolundan savrulmuşum.. şah’ım. ben bu çağı kendimle kirlettim kime sığındımsa karamı akıttım aydınlığına bırakın ölümü kuşlar yesin beni kapısından çevirir ki ben vaktiyle ihanet de ettiğim toprağa.. icatlar, binalar, arabalar... ne bu telaş Şah’ım, bu karmaşalar yetişemedim ıslığına zamanın beni akşamın hantallığında asın! sonra! ölümümden ve yeni yaşantımdan karanlığın korkunç elçisi, ruhumu teslim aldığında! bırakın son kez, son kez aydınlatsın beni o’nun kandil ışığı gözleri. |