çürüme
çürüyüp gidiyor içimdeki çiçekler
oysa ne yağmur eksik kalıyor ne güneş.. demek ki toprağım zehirli bir aş gibi kökünden kurutuyor güzelliklerimi.. eriyen bir buz gibi kaybolup gitti güzel hikayelerim senin ceplerinde ne kaldıysa ona muhtaç önüme ne koyarsan kabulüm varsın zehirli olsun, varsın canımı alsın.. |