ruhsuz bir keman sesinde çocukluğum...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Kursağımda neler kalmadı ki..
Sorsan; En çok hayallerim kaldı.. Sonra çocukluğum,çocukluğum da orada.. Emir Mir Saydun
Orada hep çocukluğum
köşe başında.. duvar dibinde ruhu ipe serilmiş yarım... ve eksik bırakılmış Güneş yaralarını kurutmayı bekler siyah,beyaz Orada hep çocukluğum uzaklarda.. Dünya’daki tüm küslükleri kavganın ızdırabın ayrılıkların ve çaresizliğin bıraktığı izler sırtında Orada hep çocukluğum karanlıkta.. gözleri bulutlu yüreği küflü bir şarapnel parçası sırtını dayadığı akordu bozuk hayat kimbilir.. ne umutları vardı bu güne ve yarına Orada hep çocukluğum sararıp solmuş yapraklarda.. mutsuz bir resim elinde yaşanılanları ve de yaşayamadıklarının acısı heybesinde girdaplara dolanmış ayakları geçilmiyor,gidilmiyor Orada hep çocukluğum kayıplar arasında.. uçurumlar derinleştikçe hüzünlü.. yitik bir zaman çocukluğundan kalan ürkek.. parçalanmış kelimeler ruhsuz bir keman sesinde Orada hep çocukluğum düşük omuzlarda o anda oraya çocukluğuna geriye dönme şansın yok daha geçmiş geçti gelecek muamma Orada hep çocukluğum derin yalnızlıklarda.. Bir veda da Gözyaşın da Mutsuzluk da Yoksulluk ta Sevgisizlik de Yaralı bir yürek te Keder de Umutsuz ca... Orada hep çocukluğum,kimsesiz,yaralı sevay |