Hak bağının üzümü Allah deyip tatlanır
Hak bahçesinin gülü Allah’tan koku alır

Bu yolun dervişleri doyamaz koklamaya
Kokladıkça coşarlar başlarlar ağlamaya

Gözden akan kanlı yaş gülün rengine siner
İnci inci akarak düşüp toprağa değer

Hak Teala bülbüle emri ferman eyledi
Kulum nasıl andıysa sende öyle an dedi

Nasıl yerinde dursun Haktan emir gelince
Kul Allah’a yaklaşır Allah onu sevince

İşte böyle diyerek bülbül yola koyuldu
İlk rastladığı gülün uçup dalına kondu

Kondu bir gül dalına dikenine bakmadan
Hakkı zikredip durdu hiç gözünü kırpmadan

Derken sabahı etti yorgun bitap düşerek
Sordu ‘razı mı rabbim? meleklere dönerek

Melekler baş sallayıp hayır olmadı dedi
Rabbimizin emrettiği dal bu dal değildi

Üzgün ama sebatkar bülbül düştü yollara
Belki bu güldür diye başladı aramağa

İşte o gün bu gündür bülbül aşıktır güle
Her gülün meleğine sorar oldu mu diye
Berlin, 17 Safer 1426 Pazartesi